Education
Register
Advertisement

Niezawodność[]

Niezawodność (ang. reliability) jest to własność obiektu mówiąca o tym, czy pracuje on poprawnie (spełnia wszystkie powierzone mu funkcje i czynności) przez wymagany czas i w określonych warunkach eksploatacji (w danym zespole czynników wymuszających).

Niezawodność obiektu jest określona przez prawdopodobieństwo wystąpienia zdarzenia opisanego definicją:

gdzie:

  • R(t) - niezawodność
  • t - czas pracy bez uszkodzenia
  • τ - założony (lub wymagany) czas pracy bez uszkodzenia

Dla obiektów nienaprawialnych przyjmujemy następujące założenia:

  • dla t=0 wartość R(0)=1
  • funkcja niezawodności jest nierosnąca
  • dla t dążącego do nieskończoności lim R(t)=0

Podstawowe pojęcia[]

Uszkodzenie - zdarzenie polegające na tym, że przynajmniej jedna z cech mierzalnych lub niemierzalnych obiektu przestaje spełniać zamierzone wymagania (np. wskutek zmian starzeniowych, przejściowych lub katastroficznych).

Diagnostyka - związana jest z szukaniem, lokalizowaniem czy wskazywaniem uszkodzenia.

MTBF = MTR + MTTFF

  • MTBF - średni czas pomiędzy uszkodzeniami
  • MTR - średni czas odnowy
  • MTTFF - średni czas pracy do uszkodzenia

Funkcja gotowości - A(t) - Funkcja gotowości obiektu naprawialnego jest to prawdopodobieństwo, że w chwili t obiekt będzie realizował poprawnie swoje zadanie (odpowiada na pytanie jakie jest prawdopodobieństwo, że obiekt jest sprawny, tzn. nie jest w naprawie).

Współczynnik gotowości A - jest to wartość graniczna funkcji gotowości przy czasie dążącym do nieskończoności.

Intensywność uszkodzeń - prawdopodobieństwo uszkodzenia obiektu w przedziale czasu (t, t+Δt).

Ścieżka sprawności – każdy podzbiór elementów gwarantujących sprawność systemu.

Minimalna ścieżka sprawności – podzbiór elementów gwarantujący sprawność systemu, ale uszkodzenie dowolnego z nich jest równoważne uszkodzeniu systemu.

Element jest to obiekt, który posiada własną miarę niezawodności. Może nią być intensywność uszkodzeń, funkcje niezawodności itp.

System jest to obiekt, którego miary niezawodności są funkcjami miar niezawodności elementów.

System złożony jest to wielofunkcyjny obiekt realizujący poprawnie niektóre funkcje niezależnie od zaistniałych niesprawności.

Struktura niezawodnościowa jest to odwzorowanie wpływu uszkodzeń elementów na niezawodność systemu.

System komputer-człowiek () modeluje system komputerowy, składa się ze sprzętu, oprogramowania, człowieka i otoczenia. Każdy z wymienionych elementów jest zawodny. Wszelkie zadania w systemie realizuje się w konfiguracji funkcjonalno-niezawodnościowej. Uszkodzenia mogą być trwałe oraz przemijające, strumień uszkodzeń systemu jest równy sumie strumieni uszkodzeń trwałych i przemijających. to również suma strumieni uszkodzeń każdego ze składowych urządzeń systemu. Uszkodzenia trwałe wymagają restartu systemu i odnowy informacji, uszkodzenia przemijające zaś - ewentualnego restartu i odnowy informacji. Wyróżniamy odnowę mikro-, mini- i makroinformacji w zależności od ilości ponownie wykonywanych operacji. Formalnie jest podzbiorem (relacją) w produkcie kartezjańskim:

  • H (hardware), zbiór wybranych parametrów technicznych (np. {szybkość, moc})
  • S (software), zbiór parametrów oprogramowania
  • MS (managing system) - system zarządzający
  • K - kronika systemu - zbiór istotnych zdarzeń (uszkodzenia, odnowy itp.)
  • J - zbiór zadań realizowanych w systemie

Wynik działania jest poprawny, gdy spełnia oczekiwania oraz został zwrócony w rozsądnym czasie. KOnfiguracja funkcjonalna oznacza tu konkretne zasoby przydzielone do realizacji danego zadania.

Źródła informacji[]

Pizdencja

Advertisement